Syzyf
Syzyf wiódł
życie jak każdy normalny człowiek. Spędzał czas z rodziną, ucztował ze
znajomymi, wiązał bogów i zamykał ich w piwnicy. Ot, toczyło się powoli. Niestety
za przekręty finansowe i plotkarstwo, którego niejedna kobieta mogłaby mu
pozazdrościć, został skazany na wtoczenie ogromnego głazu na szczyt. Jednak za
każdym razem, tuż przed samym wierzchołkiem głaz staczał się z powrotem do
podnóża góry. Robota była ciężka, żmudna i bezowocna- aż chce się powiedzieć
–Syzyfowa.
Od kiedy jego
życie zostało wzbogacone o element głazu, niegdysiejszy władca Koryntu stał się
bardziej nerwowy i wiele nowych sytuacji wprawiało go w zdenerwowanie. W
rozgoryczenie wprawiały go wieści o kamiennych lawinach; z zawziętością ścigał
dzieciaki, które obrzucały kamieniami przechodniów. Nie spotykał się tak często
jak dawniej ze swoimi znajomymi, preferował samotność, a od pamiętnej sprawy z
obolem pogorszyły się jego kontakty z żoną. To właśnie problemy rodzinne
sprawiły, że Syzyf coraz częściej sięgał do bukłaka z winem.
Wielu z jego
przyjaciół mówiło, że Syzyf się stoczył. Oczywiście różne były opinie na temat
przyczyny. Część osób uznawała, że to wszystko przez kontakty z żoną, inni
uważali, że to pracoholizm dopadł ich dawnego przyjaciela, inni mówili, że do
jego życia niepostrzeżenie wkradała się rutyna. Kiedy znajomi przechodzili obok
Syzyfa wtaczającego głaz na górę i pozdrawiali go wesołymi okrzykami, ten, gdy
tylko uniósł rękę w geście pozdrowienia, od razu tracił błysk w oku i patrzył w
dal za toczącą się skałą.
Jego sytuacja
znacznie się poprawiła, gdy Korynckie Związki Zawodowe ustaliły normowany czas
pracy (maksymalnie cztery godziny dziennie i to nie w największym słońcu).
Jednocześnie te same związki dogadały się w sprawie regularnych dostaw towarów
z kraju Basków i od Germanów, obiecując w przyszłości oddawać i procent od
pomnożonego bogactwa.
Dzięki temu
Syzyf znalazł więcej czasu na spotykanie się z przyjaciółmi. Lubił pływać z
Tantalem, od czasu do czasu spotykał się z Pandorą i pracowali nad własnym
biznesem- robili długoterminowe konserwy. Ten biznes koniec końców nie wypalił,
okazało się, że jedzenie nie tylko nie zachowuje świeżości, ale i sprowadza
różne choróbska. Tak czy inaczej Syzyf zaczął się zmieniać. Można powiedzieć,
że dostał do bogów drugą szansę. Teraz było z górki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz